Zapis debaty ŻW na temat transplantologii

autor: not. BAMA, 2007-05-16

Druga debata Życia Warszawy na temat problemów polskiej transplantologii. Tematem wiodącym dzisiejszej debaty była alokacja narządów, czyli sprawiedliwość w transplantologii.

prof. Janusz Wałaszewski - Dla opinii społecznej nie są tajemnica dane dotyczące  przeszczepów. Liczba przeszczepów spadła o około 50%. Oczywiście na zgłaszanie się dawców i na możliwość pobrania organów wpływa wiele czynników nie tylko samo zgłoszenie ale również stosunek rodziny i decyzja co do oddania narządów swojego bliskiego. Nawet jeśli osoba nie jest zarejestrowana w rejestrze sprzeciwów, który jest podstawą do pobrania narządów to opinia rodziny jest bardzo istotna.

Bartosz Kwiatek ŻW - Mamy obecnie domniemaną zgodę, która rodzi wiele problemów między innymi na łamach Życia Warszawy Minister Piecha mówił o tym, że warto byłoby żeby w Polsce istniał rejestr osób, które wyrażaj zgodę, czyli podpisywanie oświadczenia woli. Zdania co do tego czy takie rozwiązanie poprawiłoby sytuację są podzielone.

prof. Janusz Wałaszewski - Zdanie co do tego może być odmienne. Skoncentrujmy się jednak na państwach europejskich. 50% obywateli wyraża swoją aprobatę lub dezaprobatę w formie zarejestrowania swojego sprzeciwu bo takie istnieją ustalenia w wielu państwach. Wszystkie próby zmiany rejestru sprzeciwu na tak zwana zgodę wprost nie przyniosły rezultatu. Są państwa w których do wszystkich indywidualnie rozsyłano zapytania i na tej podstawie budowano opinie społeczną. Na przykład w Holandii przeprowadzono akcję, która pochłonęła 30 milionów dolarów i okazało się, że ludzie nie mają ochoty zastanawiać się nad tym co będzie się działo z nimi po śmierci.

prof. Wojciech Rowiński - Ja chce powiedzieć, że kraje takie jak Stany Zjednoczone gdzie istnieje karta dawcy czyli zgoda wprost tez mają różnego rodzaju kłopoty. Z tych samych powodów co my. Ostatnio w trzech kolejnych stanach wprowadzono opisową zgodę pierwszej osoby czyli zgoda samego człowieka. Jest to rejestr dawców i jeśli rodzina jest przeciwna pobraniu organów od swojego bliskiego a lekarz pokazuje zgodę z tego rejestru to oni nie maja prawa się nie zgodzić. Jednak świadomość społeczna w Stanach jest znacznie większa bo jest więcej ludzi, którzy do tego rejestru zgłaszają się i taką zgodę podpisują. Nasz problem polega na tym, ze nasze społeczeństwo jest zupełnie inne i myśli w inny sposób. Sama zmiana koncepcji nic nie da a tylko pogorszy sytuacje.

Czytaj więcej: Debata "Życia Warszawy"

	Konferencja "Przeszczepianie Narządów i Szpiku" Potrzeby i Możliwości

 Z inicjatywy Polskiej Unii Medycyny Transplantacyjnej 12 czerwca w gmachu Senatu RP odbyła się konferencja "Przeszczepianie narządów i szpiku - potrzeby i możliwości". Konferencja zorganizowana została przez Komisję Zdrowia Senatu RP oraz Polską Unię Medycyny Transplantacyjnej.Seminarium miało na celu przedstawenie Senatorom i Posłom aktualnej sytuacji transplantologii w Polsce,a także ma zwrócić uwagę na potrzebę rozwoju tej specjalności.

Czytaj więcej: Konferencja w Senacie RP

Abp podkreślił znaczenie obrony życia poczętego, ale zaznaczył, że nie mniej ważna jest troska o życie zagrożone. - Gdy nie można przeprowadzić operacji, bo konieczna jest nerka, czy serce na przeszczep, a tymczasem nie ma nikogo, kto by oddał te organy, wtedy dramat bliskich patrzących jak ktoś gaśnie w ich oczach, powinien być naszym wspólnym chrześcijańskim dramatem - mówił hierarcha.

Czytaj więcej: Dar serca czy nerki darem miłości

 

Słowo biskupów polskich w sprawie przeszczepiania narządów zatytułowane „Nadprzyrodzony krwiobieg miłości" zostało odczytane w kościołach w niedzielę 23 września 2007 roku. 

---

 

„NADPRZYRODZONY KRWIOBIEG MIŁOŚCI”
Słowo biskupów polskich w sprawie przeszczepiania narządów
(na niedzielę 23 września 2007 roku)

Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!


1. Ostatnie słowa dzisiejszej Ewangelii są jednoznaczne i wymagające: „Nie możecie służyć Bogu i mamonie” (Łk 16, 13). Co to znaczy? To znaczy, że albo w życiu opowiadamy się po stronie Boga i miłości, albo po stronie przemijających dóbr tego świata. Każdy z nas pragnie ocalić swoje życie, swój los. Możemy to uczynić w sposób egoistyczny, zabezpieczając sobie jak najwięcej „mamony”. Ale przecież wcześniej czy później musimy się z tą tak zwaną „mamoną” rozstać. Co wtedy pozostanie? Wtedy pozostanie miłość. Wtedy pozostanie to, co uczyniliśmy z naszym życiem, z naszym dziedzictwem, z naszą majętnością.
Dzisiaj w sposób przejmujący możemy zapytać o to, co chcemy uczynić z naszym ciałem, stanowiącym w pewnym sensie naszą „własność”, naszą majętność. Czy i w tym wypadku chcemy kierować się miłością? Czy chcemy do końca uczynić z naszego życia dar dla innych – dla bliźnich i dla Boga?


2. Przykazanie miłości Boga i bliźniego (Mt 22, 34-40) było zawsze dla uczniów Chrystusa naczelną normą postępowania w relacjach międzyludzkich. Wyznawcy Chrystusa, idąc za wskazaniami Mistrza, w różny sposób wyrażali swoją miłość do bliźnich dostarczając im pożywienia, ubrania, dachu nad głową oraz zapewniając opiekę chorym (por. Mt 25, 31-46).
Bezcenną formą spieszenia z pomocą drugiemu człowiekowi jest ratowanie zagrożonego życia, co wiąże się z gotowością do poświęcenia nawet swojego życia. Przykładem heroicznym jest św. Maksymilian Maria Kolbe, który oddał swoje życie za drugiego człowieka w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Jego ofiara była wynikiem jednoznacznej odpowiedzi na wezwanie Chrystusa: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”
(J 15, 13).
W naszych czasach pojawiły się jednak niespotykane dotąd możliwości ratowania zagrożonego życia ludzkiego. Dzięki osiągnięciom w dziedzinie medycyny i techniki stało się możliwe ratowanie życia przez przeszczepianie organów ludzkich.
Decyzja oddania własnego narządu, np. nerki, czy zgoda na pobranie organów z ciała zmarłej bliskiej osoby nie jest łatwa. Jednak od tej decyzji często zależy uratowanie czyjegoś życia. Sługa Boży Ojciec Święty Jan Paweł II w Encyklice Evangelium vitae napisał, że na heroizm naszej codzienności „składają się małe lub wielkie gesty bezinteresowności, umacniające autentyczną kulturę życia. Pośród tych gestów na szczególne uznanie zasługuje oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei” (nr 86).
Ponad milion ludzi na świecie, a kilkanaście tysięcy w Polsce, żyje dziś dzięki temu, że ktoś wielkodusznie wyraził zgodę na pobranie jego organów (nerki, serca, wątroby) w sytuacji, gdy nastąpiła gwałtowna śmierć na skutek wypadku. Uratowani w taki sposób pacjenci wyznają, że w duchu wdzięczności modlą się codziennie za dusze swoich dawców.

Czytaj więcej: Słowo biskupów polskich

Stanowisko Nr 19/07A/ Naczelnej Rady Lekarskiej

z dnia 26 października 2007 r. w sprawie zasad stwierdzania zgonu

Naczelna Rada Lekarska, po zapoznaniu się z Obwieszczeniem Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2007 r. w sprawie kryteriów i sposobu stwierdzenia trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu, stoi na stanowisku, iż stwierdzenie zgonu w każdej sytuacji należy do kompetencji lekarza lub lekarza dentysty. W większości sytuacji nie nastręczających trudności diagnostycznych czynności tej dokonuje się jednoosobowo w oparciu o tradycyjne kryteria.

W sytuacjach szczególnych, zwłaszcza takich jak stwierdzenie zgonu w związku z pobieraniem narządów do przeszczepienia lub stwierdzanie zgonu osób hospitalizowanych w oddziałach intensywnej opieki medycznej (szczególnie gdy stosowana jest aparatura sztucznie podtrzymująca pracę układu krążeniowo-oddechowego), należy stosować kryteria i procedury przyjęte w obwieszczeniu Ministra Zdrowia. Stwierdzenie zgonu w trybie opisanym w obwieszczeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2007 r. jest równoważne ze stwierdzeniem zgonu w sposób tradycyjny i brak jakichkolwiek przesłanek merytorycznych, aby przyjęte w obwieszczeniu kryteria stosować jedynie w sytuacjach, gdy stwierdzenie zgonu następuje w związku z pobieraniem narządów do przeszczepienia.

STANOWISKO NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ z dnia 26 października 2007 r. w sprawie zasad stwierdzania zgonu

 

Minęły 42 lata od pierwszego udanego przeszczepienia nerki w Polsce. Od tego czasu uratowano życie kilkunastu tysiącom pacjentów z niewydolnością nerek, wątroby, serca czy płuc, wyleczono kilka tysięcy osób chorych na białaczkę. Wykonano ponad 150 tysięcy przeszczepów tkankowych (kości, skóry, rogówki, zastawek serca) u chorych, którzy po takim zabiegu powrócili do normalnego życia zawodowego. W ciągu ostatnich 15 lat osiągnęliśmy w Polsce w tej dziedzinie prawdziwy sukces. Zwiększyła się zdecydowanie dostępność tej metody leczenia, a jej wyniki osiągnęły poziom nieodbiegający od standardów światowych.

Sukcesy przeszczepiania tkanek i narządów spowodowały, że liczba chorych oczekujących na takie leczenie rośnie bardzo szybko, a możliwości zaspokojenia tych potrzeb są niezwykle ograniczone. Niedobór narządów jest zjawiskiem ogólnoświatowym, jednak w Polsce problem ten nasilił się w ostatnim roku, w którym wykonano o 45 proc. mniej przeszczepień narządów niż w latach ubiegłych.

Przeszczepianie narządów to nowoczesna, stosunkowo droga technologia. Tkanek, komórek ani narządów nie można dotąd wyhodować ani kupić. Muszą one pochodzić z organizmu innej osoby - dawcy żywego lub zmarłego. Przeszczepianie szpiku i narządów jest jedyną specjalnością, w której największe nawet nakłady ze strony płatnika nic nie dadzą bez współdziałania społeczeństwa, bez narządu pochodzącego od osoby zmarłej. Dlatego uważamy, że narządy pobrane od zmarłych to bezcenny wkład społeczeństwa we własny system ochrony zdrowia. Zatem przeszczepianie narządów i szpiku musi znaleźć się w gwarantowanym koszyku świadczeń.

Nakłady na rozwój medycyny transplantacyjnej w pełni zwracają się społeczeństwu. Zdajemy sobie sprawę, że potrzeby finansowe w zakresie systemu ochrony zdrowia są ogromne i dotyczą wszystkich jej sfer. Niemniej warto pamiętać, że dzięki osiągnięciom transplantologii doszło na przestrzeni lat do znacznego postępu w innych działach medycyny. Inwestowanie w postęp transplantologii prowadzi m.in. do lepszego rozumienia mechanizmów powstawania różnych chorób, leczenia zakażeń, zaburzeń odporności. Przykładów takich jest znacznie więcej.

Zwracamy się do Rządu RP oraz Szanownych Senatorów i Posłów RP o wsparcie naszych starań o zapewnienie właściwego finansowania przeszczepiania narządów i szpiku i o zapewnienie rozwoju tej specjalności przez przyjęcie Narodowego Programu Rozwoju Medycyny Transplantacyjnej. Medycyna transplantacyjna na świecie rozwija się. Wykonuje się przeszczepianie jelita, kończyn, wprowadza się przeszczepy komórek (które w niektórych przypadkach będą mogły zastąpić przeszczepienie całego narządu). Przyjęcie tego programu zapewni wprowadzenie nowych sposobów leczenia i będzie w interesie całego społeczeństwa.

Zwracamy się również do wszystkich Koleżanek i Kolegów Lekarzy. Niezależnie od aktualnych problemów w systemie ochrony zdrowia w Polsce starajmy się pamiętać, że identyfikacja możliwości pobrania narządów od osób zmarłych jest naszym zawodowym i moralnym obowiązkiem. Postępowanie lekarskie zgodne z zasadami sztuki i zgodne z prawem nie może i na pewno nie narazi nikogo na odpowiedzialność karną czy cywilną.

Zwracamy się do całego społeczeństwa o akceptację pobierania narządów od zmarłych. Apelują o to również Komisja Europejska oraz Światowa Organizacja Zdrowia. Przeszczepianie narządów łączy tragedię śmierci z radością życia. Akceptacja pobrania narządów od osoby nam bliskiej, która zmarła, pozwala na uratowanie życia kilku innym osobom.

Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej, Krajowa Rada Transplantacyjna, Polskie Towarzystwo Transplantacyjne, Polskie Towarzystwo Nefrologiczne, Naczelna Izba Lekarska, Fundacja Zjednoczeni dla Transplantacji, Stowarzyszenie Życie po Przeszczepie, Europejska Fundacja Honorowego Dawcy Krwi- kampania Krewniacy,

Szanowni i Drodzy Koledzy!

showpic('left','','','','img/nil/gazeta/n200803/n20080307a_small.jpg','img/nil/gazeta/n200803/n20080307a.jpg'); Minęło ponad 40 lat od pierwszego w Polsce przeszczepienia nerki pobranej od osoby zmarłej. Byłem jedną z osób uczestniczących w tym zabiegu i opiekowałem się poddaną mu chorą i kolejnymi podobnymi pacjentami w okresie pooperacyjnym. Rozwój programu przeszczepiania narządów następował powoli. Brakowało przepisów prawnych, odpowiedniej liczby przygotowanych ośrodków i wyszkolonych profesjonalistów, ale przede wszystkim ten nowy sposób leczenia był obcy zarówno środowisku lekarskiemu, jak i społeczeństwu. Początkowo przez kilkanaście lat przeszczepiano jedynie nerki; udane przeszczepienie serca wykonane w 1986 r. przez profesora Zbigniewa Religę wyraźnie poprawiło atmosferę społeczną wokół tego sposobu leczenia i spowodowało, że liczba wykonywanych operacji przeszczepienia nerek, serca, a później i wątroby wzrastała co roku.
W 1996 r. parlament uchwalił ustawę o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów. Ustawa ta w pełni uregulowała wszystkie aspekty medyczne i prawne transplantacji. Ustanowiono, że wolno pobierać narządy od osób zmarłych, jeżeli człowiek ten za życia nie wyraził sprzeciwu. Określiła zasady dotyczące rozpoznawania śmierci mózgu przez niezależną komisję, określiła, w jakiej sytuacji możliwe jest pobieranie nerki (i fragmentu wątroby) od dawców żywych. Ustawa ta została znowelizowana zgodnie z Dyrektywą Europejską przed dwoma laty.

Czytaj więcej: List prof. W. Rowińskiego

  W marcu 2008 r. Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej wystąpiła do Pana Marszałka Sejmu RP Bronisława Komorowskiego z prośbą o rozważenie możliwości podjęcia przez Sejm RP Uchwały dotyczącej promocji przeszczepiania narządów, komórek, tkanek i szpiku.
 W dniu 10 czerwca 2008 r. Prezydium Sejmu przyjęło przedstawicieli środowiska transplantacyjnego i stowarzyszeń pacjentów po przeszczepieniu narządu w celu powiadomienia o zaakceptowaniu przez Prezydium Sejmu i Konwent Seniorów projektu Uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie akceptacji transplantacji jako metody leczenia. W spotkaniu tym udział wzięli: Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, Wicemarszałkowie: prof. Stefan Niesiołowski, Jerzy Szmajdziński, Krzysztof Putra i Jarosław Kalinowski oraz prof. Wojciech Rowiński, prof. Piotr Kaliciński, prof. Janusz Wałaszewski, prof. Magdalena Durlik, prof. Marek Krawczyk, prof. Wiesław Jędrzejczak, , prof. Marian Zembala, prof. Andrzej Więcek, prof. Krzysztof Zieniewicz, dr Piotr Przybyłowski i Pan Tadeusz Mika. Uchwała ta została przyjęta przez aklamację w dn. 13 czerwca 2008 r. a jej treść przedstawia się następująco:

Uchwała

Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 czerwca 2008 roku

w sprawie

akceptacji transplantacji jako metody leczenia

Biorąc pod uwagę, że przeszczepianie narządów wykonywane jest w Polsce od ponad 40 lat a polscy transplantolodzy należą do światowej czołówki w tej dziedzinie medycyny i że jest to potrzebna, skuteczna i bezpieczna metoda leczenia stanowiąca dla wielu pacjentów jedyną szansę przedłużenia życia, Sejm zwraca się do społeczeństwa o powszechną akceptację tej metody leczenia. Jednocześnie apelujemy do władz rządowych i samorządowych wszystkich szczebli o wsparcie moralne i pomoc materialną we wszelkich akcjach o charakterze edukacyjnym w zakresie przeszczepiania narządów, komórek, tkanek i szpiku.

Uchwała ta jest pierwszym etapem przełamywania pewnych barier w rozwoju programu przeszczepiania narządów. Po przyjęciu Uchwały wysłano listy do Marszałków wszystkich województw, którzy stanowią organy założycielskie większości naszych szpitali,  z prośbą o spotkanie w celu przedstawienia im problemu niedoboru narządów do przeszczepiania i zachęcenia do współpracy w tym zakresie.

 

Czytaj więcej: Uchwała Sejmu RP w sprawie akceptacji transplantacji jako metody leczenia

 

Czytaj więcej: Zmarł profesor Tadeusz Orłowski

 

AMBASADOR TRANSPLANTACJI w WARSZAWIE
	Dr Kenneth P. MORITSUGU b. Doradca Prezydenta USA ds. Zdrowia

 7 października br. odbędzie się w Warszawie w Hotelu Marriott konferencja prasowa z udziałem Honorowego Ambasadora Dawstwa i Transplantacji – Dr Kenneth’a Moritsugu.

Czytaj więcej: Ambasador Transplantacji w Warszawie

Przesłanie Jego Świątobliwośći Jana Pawła II skierowane do uczestników Międzynarodowego Kongresu Transplantologicznego

Szanowni Państwo

Jestem szczęśliwy, że mogę pozdrowić wszystkich, którzy przybyli na ten Międzynarodowy Kongres, aby zastanowić się nad złożoną i delikatną kwestią przeszczepów. Dziękuję Profesorowi Raffaello Cortesini i Profesorowi Oscarowi Salvatierra za uprzejme słowa. Specjalne pozdrowienia kieruję do obecnych tu przedstawicieli Władz Państwowych Włoch.
Jestem wdzięczny Wam za zaproszenie mnie do wzięcia udziału w tym zgromadzeniu. Głęboko doceniam Wasze pełne powagi podejęcie do moralnych nauk Kościoła. Zachowując szacunek dla nauki i zwracając uwagę przede wszystkim na prawo Boże, Kościół nie ma innego celu ponad integralne dobro człowieka.
Przeszczepy są dużym krokiem naprzód w służbie nauki dla człowieka. Niejeden zawdzięcza swoje życie transplantacji organu. Metoda przeszczepiania coraz częściej okazuje się ważnym sposobem wypełniania głównych celów całej medycyny, którym jest służba dla życia człowieka. Właśnie dlatego w Encyklice Evangelium Vitae sugerowałem, że jednym ze sposobów kształcenia prawdziwej kultury życia "jest dawanie organów w sposób dopuszczalny z etycznego punktu widzenia, a mianowicie mając na uwadze stwarzanie szansy na zdrowie a nawet życie osobom chorym, które często nie mają żadnej innej nadziei".
Podobnie jak cały postęp ludzkości ta szczególna gałąź nauk medycznych- oferująca wielu osobom nadzieję na zdrowie i życie- wiąże się też z pewnymi krytycznymi kwestiami, które wymagają wnikliwego rozważenia pod kątem antropologicznym i etycznym.

Czytaj więcej: Przesłanie Papieża Jana Pawła II

	MAZOWIECKIE SAMORZĄDOWE CENTRUM DOSKONALENIA NAUCZYCIELI Wydział w Warszawie ul. Solec 57, 00-424 Warszawa tel. centr. (022) 629-60-21/22/23; tel./fax: (022) 628-55-91, (022) 625-65-86 http://www.warszawa.mscdn.edu.pl; e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej, Stowarzyszenie „Życie po przeszczepie” oraz Centrum Koordynacyjno-Organizacyjne POLTRANSPLANT  Serdecznie zapraszają wszystkich nauczycieli  na konferencję  na temat: TRANSPLANTACJA – JESTEM NA TAK. NOWY PROGRAM EDUKACYJNY DLA SZKÓŁ Konferencja odbędzie się  8 grudnia 2008 r. (poniedziałek), w godz. 1400–1830 w Mazowieckim Samorządowym Centrum Doskonalenia Nauczycieli  w Warszawie, ul. Solec 57, sala 37 (III piętro).
PROGRAM: 14:00–14:15 Powitanie. Przedstawienie celów spotkania - dr Ewa Pyłka–Gutowska  –  nauczyciel konsultant MSCDN, dr  med. Krzysztof Pabisiak – Stowarzyszenie „Życie po przeszczepie” 14:15–14:55 Na czym polega przeszczepianie narządów?  - dr med. Krzysztof Pabisiak 14:55– 15:20 Potrzeby i możliwości przeszczepiania - prof. dr hab. Janusz Wałaszewski  - dyrektor Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego ds. Transplantacji "POLTRANSPLANT" 15:20–15:45 Przepisy prawne  - dr  med. Jarosław Czerwiński – Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji "POLTRANSPLANT" 15:45 – 16:15 Przerwa na kawę 16:15–16:55  Bariery w rozwoju programu - prof. dr hab. Wojciech A. Rowiński – Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej 16:55–17:30  Stanowisko kościoła - prof. dr hab. Bogdan Michałowicz – Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej, ks. Włodzimierz Płatek – Katolicki Uniwersytet Lubelski 17:30–18:10 Życie po przeszczepie - dr Magdalena Sroczyńska-Kożuchowska –  koordynator Koła Warszawskiego Stowarzyszenia  „Życie po przeszczepie” 18:10–18:30 Podsumowanie,  wnioski prof. Wojciech A. Rowiński – Polska Unia  Medycyny Transplantacyjnej, dr Ewa Pyłka-Gutowska –  MSCDN Udział w konferencji jest bezpłatny. Nie jest wymagane potwierdzenie obecności. Nauczyciele otrzymają na konferencji potwierdzenie uczestnictwa oraz materiały edukacyjne.

SZANOWNI PAŃSTWO, DRODZY GOŚCIE i UCZESTNICY, KOLEŻANKI I KOLEDZY, Pragniemy Państwa zaprosić do Krakowa na IX Kongres Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego w dniach 14-16 maja 2009 r. do Auditorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas trwania Kongresu planujemy wykłady wybitnych specjalistów z kraju i zagranicy, prezentować będziemy liczne prace, łączące różne aspekty trudnego zagadnienia transplantologii, zwrócimy uwagę na nowe osiągnięcia tej dziedziny. Dołożymy starań, aby wśród wykładowców i uczestników znaleźli się specjaliści z pokrewnych dyscyplin. Po raz pierwszy w historii Kongresów PTT, organizowana jest Sesja Pielęgniarska, która będzie miała miejsce w pierwszym dniu Kongresu. To wszystko co robimy można opisać strofą z wiersza Wisławy Szymborskiej „Portret kobiety" To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby. Nasze obrady w murach nowego centrum Auditorium Maximum UJ muszą prezentować najwyższy poziom uniwersytecki. Mamy nadzieję, że atmosfera starego Krakowa, miasta j Józefa Dietla, Czesława Miłosza, Karola Wojtyły, Królowej Jadwigi czy Wisławy Szymborskiej musi inspirować do ożywionych dyskusji, rozwiązywania trudnych spraw, zgłaszania nowych myśli, podejmowania trudnych wyzwań, co z pewnością będzie miało miejsce podczas naszego Kongresu. Magia tego miasta działa zawsze i na wszystkich, dlatego pragniemy zaprosić Państwa do Krakowa na owocne obrady i dwa krakowskie, majowe wieczory. Żywimy nadzieję, że pobyt Państwa w Krakowie będzie niezapomniany tak, że zapragniecie w przyszłości wracać do Galicji. W oczekiwaniu na spotkanie z Państwem Prof. dr hab. med. Wojciech Rowiński Prezes Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego Dr med. Piotr Przybyłowski Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego

Program IX Kongresu Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego

2000 osób czeka na przeszczep i szansę na drugie życie

Szanowni Państwo,

Narządy do przeszczepiania muszą pochodzić z organizmu drugiego człowieka, nie można ich kupić. Każdy z nas może potrzebować narządu by żyć i każdy z nas kiedyś umrze. Przeszczepianie narządów pobieranych od osób zmarłych łączy w sobie tragedię śmierci i radość życia. Mam nadzieję, że nosząc tę bransoletkę oraz kartę oświadczenia woli na oddanie narządów w przypadku swojej śmierci, tym samym wyrazicie Państwo akceptacje dla tej metody leczenia.

O swojej decyzji każdy z nas powinien powiadomić najbliższą rodzinę, która znając naszą wolę nie będzie protestowała wobec zamiaru pobrania po śmierci naszych narządów. Ta niezwykle szlachetna decyzja wyrażająca naszą zgodę na oddanie narządów po śmierci, które nikomu nie są potrzebne, pozwoli na uratowanie życia bardzo wielu ludziom. Jestem przekonany, że kupując ten zestaw mogę liczyć na Państwa refleksję i podjęcie decyzji podarowania życia innym.

Czytaj więcej: Powiedz TAK

 

Rozmowa z dr. Jarosławem Czerwińskim dyr. medycznym Centrum Organizacyjno - Koordynacyjnego do spraw Transplantacji "Poltransplant"

 

Andrzej Kaczmarczyk (Medycyna Praktyczna) - W roku 2008 w stosunku do 2007 liczba pobrań narządów od zmarłych dawców wrosła o 20%. Czy możemy już mówić o zatrzymaniu tendencji spadkowej i czy możemy liczyć, że tendencja wzrostowa się utrzyma?

dr Jarosław Czerwiński (dyr. medyczny Centrum Organizacyjno - Koordynacyjnego do spraw Transplantacji "Poltransplant") - Czy liczba pobrań w tym roku wzrośnie to dopiero zobaczymy. Nasze doświadczenie uczy, że trzeba cierpliwie poczekać do końca roku. W zeszłym roku tchnęło nadzieją, bo wzrosła liczba zidentyfikowanych zmarłych dawców w całym kraju i liczba wykorzystanych narządów do przeszczepienia w porównaniu z rokiem 2007, który był w tym dziesięcioleciu rokiem najgorszym. Ciągle jednak były to liczby takie jak na początku lat dwutysięcznych, czyli jeszcze nie osiągnęliśmy wcześniejszych możliwości.

AK - Kiedy nastąpił ten spadek w 2007 roku media i spora część środowiska medycznego uznała, że przyczyną było, delikatnie mówiąc, spektakularne nagłośnienie zatrzymania doktora Mirosława G. w warszawskim szpitalu MSW...

JC - ... jest to powszechne odczucie.

AK - A jakby to pan ocenił dziś, z dystansu?

Czytaj więcej: Rozmowa z dr J.Czerwińskim

W sobotę, wieku 89 lat zmarł w Warszawie prof. Kazimierz Ludwik Ostrowski. Był uznanym autorytetem w dziedzinie nauk medycznych, członkiem honorowym wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych.

Prof. Ostrowski był członkiem rzeczywistym Wydziału Nauk Medycznych Polskiej Akademii Nauk, członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, dyrektorem Instytutu Biostruktury Akademii Medycznej w Warszawie, wieloletnim kierownikiem Zakładu Histologii i Embriologii AM.

Urodził się w 1921 r. we Lwowie, gdzie ukończył szkołę odstawową i średnią. W okresie okupacji niemieckiej pracował jako korepetytor w Grójeckim. Po ukończeniu studiów medycznych w Warszawie został powołany do służby wojskowej, z której zwolniono go w 1956 r. Jeszcze podczas studiów rozpoczął pracę w Zakładzie Hematologii AM, gdzie pracował do emerytury w 1992 r.
W Instytucie Hematologii i Embriologii zajmował się pracą badawczą i dydaktyczną. Jako pierwszy w Polsce wprowadził nauczanie cytofizjologii, związanej z rozwojem badań cytologicznych. Za osiągnięcia w zakresie badań naukowych otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Orleanie (Francja).

W l. 1977-1987 prof. Ostrowski kierował resortowym programem poświęconym konserwowaniu przeszczepów i stosowaniu ich w klinice. W 1987 r. został przewodniczącym Zespołu Specjalistycznego ds. Pobierania i Przeszczepiania Tkanek i Narządów (obecnie Krajowa Rada Transplantacyjna).

Za najistotniejsze w swojej działalności naukowej sam prof. Ostrowski uznawał badania nad oddziaływaniem promieniowania jonizującego z minerałem zawartym w macierzy kości. Do swoich sukcesów zaliczał też wychowanie wielu pokoleń lekarzy, asystentów, docentów i profesorów, zajmujących obecnie znaczące stanowiska w kraju oraz na zagranicznych uczelniach, m.in. w USA czy Wielkiej Brytanii.

 

Źródło:

---

Autobiografia Profesora na stronie Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

 

PRZESZCZEPIAĆ MOŻNA, WARTO I TRZEBA

Rozmawiamy z prof. Wojciechem Rowińskim, Krajowym Konsultantem w Dziedzinie Transplantologii,
wiceprezesem Polskiej Unii Medycyny Transplantacyjnej, prezesem Polskiego Towarzystwa
Transplantologicznego w latach 2007-2009

D. Hegenbarth: Panie Profesorze, rozmowę o transplantologii można by wypełnić odpowiedzią na trzy zasadnicze pytania: „Czy można? Czy warto? Czy trzeba?”
Prof. W. Rowiński: I można, i warto, i trzeba. Gdybym chciał być złośliwy, to dodałbym, że niewielu się naprawdę chce. Ale rozwijając to: można. Polska od lat dysponuje odpowiednimi regulacjami prawnymi: ustawą z roku 1995, nowelizacją z roku 2005, nową ustawą z roku 2009, która dopasowuje nasze przepisy do dyrektywy europejskiej. W tejże najnowszej ustawie
są dwie innowacje: stanowisko koordynatora ds. przeszczepów przy każdym szpitalu i możliwość pobrania narządów nie  tylko po rozpoznaniu śmierci mózgu, ale także po zatrzymaniu krążenia. Piętnuje się także jakąkolwiekpróbę handlu. Świadczy to o tym, że prace w kierunku legislacji dotyczącej transplantologii wciąż są aktualizowane. A zatem czy wolno? Wolno, jest to uregulowane prawnie, istnieje poza wymienianą wcześniej ustawą 12 rozporządzeń wykonawczych, które omawiają rozmaite szczegóły. Czy warto? Ludzie po przeszczepie żyją, rekordziści po kilkadziesiąt lat po przeszczepie serca czy wątroby. W Polsce najdłużej żyjący chory po transplantacji serca żyje bodaj 18 lat, po transplantacji nerki – 35 lat. Po przeszczepie wątroby przeżywalność pięciu lat wynosi około 60--70%, a bez wątroby chorzy zmarliby w krótkim czasie.
Po transplantacji nerki przeżywalność pięcioletnia to 70-80%, z czynnym przeszczepem. A chory możeżyć bez czynnego przeszczepu. 90% chorych żyje, zatemjest to bezpieczne i skuteczne.
Czy trzeba? Tak, wiadomo, że trzeba. W Polsce potrzeba około 2 tys. nerek rocznie, a przeszczapiamy 800, konieczne jest 400 wątrób, a przeszczepiamy o ok. połowę mniej, to jest 220, i potrzeba około 400 serc, a wykonujemy 100-120 przeszczepów. Czyli można,warto i trzeba.
Niemniej pobieramy 30 procent mniej narządów niż w najlepszym 2005 roku i nie możemy wyjść z dołka. Dlaczego jest za mało? Cóż, mówi się „nieodpowiedzialne społeczeństwo”, ale to przecież nieprawda.

Wywiad w całości do pobrania

MINISTERSTWO ZDROWIA BIURO PRASY I PROMOCJI

Warszawa, 16.06.2010 roku

INFORMACJA
w związku z podpisaniem listu intencyjnego- Partnerstwo dla Transplantologii

W środę, 16 czerwca 2010 r. w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie minister zdrowia Ewa Kopacz wzięła udział w podpisaniu listu intencyjnego- Partnerstwo dla Transplantologii.

Niewystarczająca liczba dawców narządów w województwie mazowieckim stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli na jego terenie. Zwiększeniu liczby dokonywanych przeszczepów oraz uzyskaniu społecznego poparcia dla idei dawstwa służy program Partnerstwo dla Transplantacji.

Czytaj więcej: Partnerstwo dla Transplantologii - woj. mazowieckie

 

---

WHO Guiding Principles on Human Cell, Tissue and Organ Transplantation [Link]

---

Human organ and tissue transplantation

The Sixty-third World Health Assembly,

Having considered the report on human organ and tissue transplantation;¹

Recalling resolutions WHA40.13, WHA42.5 and WHA44.25 on organ procurement and transplantation and WHA57.18 requesting an update of the Guiding Principles on Human Organ Transplantation;

Aware of the growing magnitude and utility of human cell, tissue and organ transplantation for a wide range of conditions in low-resource as well as high-resource countries;

Czytaj więcej: The Sixty-third World Health Assembly on Human organ and tissue transplantation

WHO GUIDING PRINCIPLES ON HUMAN CELL, TISSUE AND ORGAN TRANSPLANTATION¹

PREAMBLE

1. As the Director-General’s report to the Executive Board at its Seventy-ninth session pointed out, human organ transplantation began with a series of experimental studies at the beginning of the twentieth century. The report drew attention to some of the major clinical and scientific advances in the field since Alexis Carrel was awarded the Nobel Prize in 1912 for his pioneering work. Surgical transplantation of human organs from deceased, as well as living, donors to sick and dying patients began after the Second World War. Over the past 50 years, the transplantation of human organs, tissues and cells has become a worldwide practice which has extended, and greatly enhanced the quality of, hundreds of thousands of lives. Continuous improvements in medical technology, particularly in relation to organ and tissue rejection, have led to an increase in the demand for organs and tissues, which has always exceeded supply despite substantial expansion in deceased organ donation as well as greater reliance on donation from living persons in recent years.

Czytaj więcej: WHO GUIDING PRINCIPLES ON HUMAN CELL, TISSUE AND ORGAN TRANSPLANTATION

Z okazji  Światowego Dnia Donacji i Transplantacji Stowarzyszenie Transplantacji Serca zaprasza na zasadzenie Drzewa Życia symbolizującego pamięć o ludziach, którzy stali się dawcami narządów, a także niosącego nadzieje chorym oczekującym na przeszczep oraz na debatę "Potrzeby i możliwości polskiej transplantologii. Jak osiągnąć europejski poziom?"

Uroczystość rozpocznie się 13 października 2010 (środa) o godz. 11 w Sali Konferencyjnej Instytutu Kardiologii  przy ul Alpejskiej 42

„Drugie życie” to kampania, której celem jest zwiększenie świadomości społecznej w zakresie przeszczepiania narządów, jako metody ratującej życie i przywracającej zdrowia ciężko chorym ludziom. Młodzież ze szkół ponadgimnazjalnych, przy wsparciu organizatorów, przeprowadza własne działania promocyjne - szkolne kampanie, które sprawiają, że ich rówieśnicy wiedzą czym jest oświadczenie woli, a transplantacje stają się tematem rozmów nie tylko w szkolnych murach.

Pierwszy etap akcji, której inspiratorem była firma Fresenius Medical Care Polska, międzynarodowy lider w dziedzinie leczenia chorych na niewydolność nerek, odbył się wiosną 2009 roku na terenie Poznania. „Drugim życiem” szybko zainteresowali się jednak ludzie dobrej woli w innych miastach kraju. Przez trzy edycje kampanii, od stycznia 2009 do czerwca 2011 roku, w akcję włączyli się uczniowie blisko 200 liceów i techników z trzech województw (wielkopolskie, małopolskie, warmińsko-mazurskie). Młodzież przeprowadziła szereg działań, wg własnych pomysłów, doprowadzających do rozdania 180 tys. oświadczeń woli. Jesienią akcja "Drugie życie" objęła zasięgiem całe województwo małopolskie i lubuskie, a od stycznia działania będą prowadzone na terenie Wielkopolski oraz Warmii i Mazur. W roku szkolnym 2011/2012 w kampanii weźmie udział 120 szkół ponadgimnazjalnych (po 30 w każdym regionie).

„Drugie życie” organizują Fresenius Medical Care i Ogólnopolskie Stowarzyszenie Osób Dializowanych. Kampanię na terenie całego kraju wspierają: Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej i Polska Federacja Pacjentów 'Dialtransplant'.

Strona kampanii: http://www.drugiezycie.org/

 

Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie wraz z Radą Uczelnianą Samorządu Studenckiego Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie organizują  Akcję: „Czas dla Transplantacji – Uchwycić to, co ulotne…”, która odbędzie się 10 – 14 października 2012 r.
Celem Akcji jest propagowanie idei i wiedzy na temat transplantacji wśród społeczeństwa Warmii i Mazur.

 

 

 

Pismo Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie. Wydawca: Okręgowa Rada Lekarska w Warszawie

Trzy pytania do... prof. dr hab. n. med. Wojciecha Rowińskiego, Krajowego Konsultanta w dziedzinie transplantologii klinicznej

---

Panie profesorze, jak w roku 2013 ma się transplantologia w Polsce w porównaniu z innymi państwami Unii Europejskiej?
Po problemach, które miały miejsce w 2007 r., program przeszczepiania narządów od dawców zmarłych rozwija się prawidłowo. Od dwóch lat działa ustanowiony przez rząd RP "Wieloletni program rozwoju medycyny transplantacyjnej". Jego założenia mają trzy istotne cele: zwiększenie liczby narządów pobieranych od dawców zmarłych, aktywizację dawstwa rodzinnego oraz uzyskanie wzrostu liczby zarejestrowanych potencjalnych dawców komórek krwiotwórczych. Środki finansowe programu pozwalają również na rozbudowę i modernizację infrastruktury oraz zakup niezbędnej aparatury.
Liczba dawców zmarłych wzrosła do 16 na milion mieszkańców, co odpowiada średniej europejskiej.
Doskonale rozwija się program przeszczepiania wątroby. W 2012 r. wykonano prawie 300 takich operacji.
Świetnie funkcjonuje program przeszczepiania płuc(a), który powadzony jest w Zabrzu (oraz w pewnym zakresie w Szczecinie). Kontynuowany jest program przeszczepiania kończyny w Trzebnicy. Ten ośrodek, prowadzony przez prof. Jerzego Jabłeckiego, należy do najaktywniejszych w Europie.
Przeszczepianie nerek od dawców rodzinnych nadal stanowi zaledwie 4 proc. wszystkich takich zabiegów (w krajach Unii Europejskiej - 22 proc.). Należy się jednak spodziewać, że od 2013 r. liczba takich zabiegów - w wyniku działania programu "Żywy dawca nerki" (realizowanego w Instytucie Transplantologii WUM oraz w Gdańskim Ośrodku Transplantacyjnym) - wyraźnie się zwiększy.
Niezwykle potrzebny jest rozwój programu przeszczepiania nerek od dawców rodzinnych. W Narodowym Programie Rozwoju Medycyny Transplantacyjnej podjęto specjalne działania w tym zakresie. W pierwszym roku pilotażowy program realizowała Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej, we współpracy z Kliniką Nefro-logii i Medycyny Transplantacyjnej oraz Kliniką Immunologii, Chorób Wewnętrznych i Transplantologii Instytutu Transplantologii WUM. Drugim ośrodkiem prowadzącym te działania jest Gdański Uniwersytet Medyczny. Program zakłada wyszkolenie pielęgniarek stacji dializ w zakresie tematyki przeszczepów rodzinnych i stworzenie stanowiska koordynatora przeszczepów rodzinnych w każdej stacji dializ.
Poza tym Polska Unia Medycyny Transplantacyjnej promuje dawstwo rodzinne nerek. Przedsięwzięcia w tym zakresie prowadzone są w kilku województwach z pomocą konsultantów wojewódzkich w dziedzinie nefrologii. Zasadniczy element działania stanowią spotkania w poszczególnych stacjach dializ z rodzinami pacjentów i pacjentami, z udziałem miejscowego kapelana. Ponieważ ponad 50 proc. stacji ma prywatnego właściciela, spotkania uzgodnione zostały z niepublicznymi stacjami dializ, które przed dwoma laty stworzyły program rozwoju dawstwa rodzinnego "Bliscy sobie". Dyrekcje sieci Frezenius i Diaverum oraz Medyk obiecały współpracę organizacyjną w tym zakresie. W 2012 r. odbyły się cztery spotkania w stacjach województw podkarpackiego i lubelskiego.
Małopolski Oddział Narodowego Funduszu Zdrowia z własnej inicjatywy w 2012 r. rozpoczął działania mające na celu zwiększenie odsetka przeszczepów rodzinnych. Obecnie prowadzi je wspólnie z Polską Unią Medycyny Transplantacyjnej i konsultantem krajowym ds. transplantologii.
Wyniki przeszczepiania narządów są na poziomie światowym. Zasadniczym problemem jest jednak nadal zbyt mała (w stosunku do potrzeb) liczba dostępnych narządów.
Czy nasze prawo wymaga zmian, aby polska transplantologia miała się lepiej, i jakich zmian dokonałby pan, profesorze, gdyby mógł podejmować decyzje?
Uważam, że polska ustawa transplantacyjna jest bardzo dobra, a nasze rozwiązania legislacyjne (rozporządzenia wykonawcze) mogą w niektórych przypadkach stanowić wzór dla innych krajów europejskich. Propozycje niektórych osób, aby wprowadzić zasadę zgody wprost zamiast prawa do rejestracji sprzeciwu, nie mają żadnego uzasadnienia, ponieważ zmiana sposobu autoryzacji pobrania nie wpłynie na stanowisko rodzin osób zmarłych, które nadal, choć rzadziej, protestują.

Brał pan udział w pierwszym w Polsce przeszczepie nerki przeprowadzonym przez prof. Jana Nielubowicza w 1966 r. Piszemy o tym w tym numerze "Pulsu". Z perspektywy lat, co uważa pan za swój największy sukces, a co za największą porażkę?
Miałem przywilej być jedną z osób, które brały udział w pierwszym przeszczepieniu nerki, a swoje doznania opisuję, jak pani wspomniała, w tym numerze "Pulsu".
Cieszę się, że dane mi było w latach późniejszych uczestniczyć w tworzeniu przepisów prawnych i specjalizacji z transplantologii klinicznej. Wszystkie osiągnięcia polskiej transplantologii są wynikiem bardzo aktywnego działania Ministerstwa Zdrowia, Centrum Koordynacyjno-Organizacyjnego ds. Transplantacji "Poltransplant" i wszystkich ośrodków transplantacyjnych.
Za swoją porażkę uważam zaś fakt, że mimo bardzo aktywnych starań, nie udało mi się przekonać teraz pana ministra zdrowia i pani prezes Narodowego Funduszu Zdrowia do przyjęcia zasady nielimitowania procedur transplantacyjnych (od kwalifikacji pacjentów dializowanych do Krajowej Listy Oczekujących przez komisyjne rozpoznanie śmierci mózgu potencjalnego dawcy i przygotowanie do pobrania narządów, pobranie i przeszczepienie narządów, do hospitalizacji i opieki ambulatoryjnej w okresie odległym).

pytała
Ewa Gwiazdowicz-Włodarczyk

 

Pismo Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie. Wydawca: Okręgowa Rada Lekarska w Warszawie

Dar od społeczeństwa Transplantologia

Z prof. dr. hab. med. Romanem Danielewiczem, dyrektorem Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego ds. Transplantacji "Poltransplant", rozmawia Anetta Chęcińska.

Czytaj więcej: Dar od społeczeństwa Transplantologia

Szanujemy prywatność naszych użytkowników i chcemy, aby korzystając z naszych witryn czuli się bezpiecznie. Poniżej przedstawiamy fragment naszej Polityki prywatności odnoszący się do tzw. plików Cookies.
Szanowny Użytkowniku!

    Kiedy wchodzisz na strony naszych witryn, na dysku Twojego komputera mogą być zapisywane tzw. ciasteczka (ang. cookies), czyli niewielkie pliki tekstowe wysyłane przez nasz serwer albo serwisy, do których odwołujemy się w naszych witrynach, np. pokazując multimedia.
    Ciasteczka i podobne technologie używane są w witrynach internetowych przede wszystkim ze względu na wygodę użytkowników, m.in po to, by jak najlepiej dostosować treści i funkcje witryny do ich potrzeb i oczekiwań, a także w celach statystycznych.
    Pliki ciasteczek wysyłamy wyjątkowo. Służą one tworzeniu statystyk, które pomagają dostosować zawartość stron do oczekiwań użytkowników, zapamiętaniu preferowanego wyglądu stron, np. ustawionego rozmiaru czcionki, odnotowaniu faktu głosowania w prowadzonych ankietach albo wykonaniu przez użytkownika kilkuetapowych czynności (np. dodania artykułu, dokonania zakupu w naszym sklepie internetowym). Korzystamy również z ciasteczek służących dopasowaniu wyświetlanych reklam do zainteresowań odwiedzających witryny.
    Oprócz ciasteczek wysyłanych z naszego serwera za pośrednictwem naszych witryn, pliki cookies mogą być wysyłane także z serwerów stron, do których się odwołujemy, np. YouTube czy serwisów społecznościowych.
    Zapisywanych na Twoim komputerze informacji wysyłanych z naszego serwera nigdzie nie gromadzimy i w żaden sposób nie przetwarzamy.
    Każdy użytkownik może zmienić ustawienia dotyczące ciasteczek w używanej przez siebie przeglądarce, w tym zupełnie wyłączyć możliwość ich zapisywania. Jeśli nie wyłączysz możliwości zapisywania ciasteczek pochodzących z naszych witryn, oznacza to Twoją zgodę na ich zapisywanie i przechowywanie w komputerze.
    Jeżeli zdecydujesz się na odrzucenie wszystkich ciasteczek, nie będzie możliwe korzystanie z niektórych treści treści i usług udostępnianych w naszych witrynach, w szczególności wymagających logowania. Wyłączenie ciasteczek nie powoduje natomiast braku możliwości przeglądania stron w naszych witrynach.

Jak wyłączyć ciasteczka?

Każdy użytkownik Internetu może dostosować poziom ochrony przed ciasteczkami do swoich preferencji, w tym całkowicie zablokować możliwość pozostawiania plików cookies. Zwiększa to poziom bezpieczeństwa i ochrony danych, ale może także uniemożliwiać niektóre funkcje, np. zalogowanie się do witryny.

Informacje na temat ustawień dotyczących ciasteczek w poszczególnych przegladarkach dostępne są na poniższych stronach:

• w przeglądarce Opera
• W przegladarce Firefox
• w przeglądarce Chrome
• w przeglądarce Internet Explorer
• w przeglądarce Safarii

Jeśli korzystasz z urządzenia przenośnego (telefon, smartfon, tablet), zapoznaj się z opcjami dotyczącymi ochrony prywatności w dokumentacji na stronie internetowej producenta Twojego urządzenia.

Apel 2/13/VI
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 26 kwietnia 2013 r.
do środowiska lekarskiego w Polsce w sprawie pobierania narządów do przeszczepiania

Działając w oparciu o przepisy ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich, a w szczególności zobowiązanie wynikające z art. 5 ustawy - pkt 1 do dbania o przestrzeganie zasad etyki lekarskiej oraz pkt 15 do zajmowania stanowiska w sprawach stanu zdrowotności społeczeństwa, polityki zdrowotnej państwa oraz organizacji ochrony zdrowia Naczelna Rada Lekarska apeluje do Koleżanek i Kolegów Lekarzy i Lekarzy Dentystów o uwzględnienie w podejmowanych działaniach problematyki pobierania narządów do przeszczepiania.

Tematyka ta zajmuje istotne miejsce nie tylko w przepisach rangi ustawowej, ale także w Kodeksie Etyki Lekarskiej, a więc w podstawowym i zasadniczym akcie, określającym obowiązki każdego lekarza i lekarza dentysty wobec swoich pacjentów i całego społeczeństwa.

Wobec powyższego Naczelna Rada Lekarska zwraca się z apelem do całego środowiska lekarskiego o aktywne poparcie tej metody leczenia. Identyfikacja dawcy, komisyjne rozpoznawanie śmierci mózgu oraz pobieranie narządów od wszystkich zmarłych, gdy nie istnieją ku temu przeciwwskazania medyczne, są naszym wspólnym lekarskim obowiązkiem

Czytaj więcej: Apel Naczelnej Rady Lekarskiej

Poniżej publikujemy nadesłane wspomnienia o Profesorze Wojciechu Rowińskim

---

 We have just issued a notice to our membership about Dr. Rowiński’s death.  Please accept our sincere condolences on the loss of a friend and transplant pioneer.
Best Regards,
Laurie Kulikosky, CAE
Senior Director, Strategic Initiatives

 
American Society of Transplant Surgeons
…fostering & advancing the practice & science
 of transplantation
American Society of Transplant Surgeons
2461 S. Clark Street, Suite 640
Arlington, VA 22202

------------------------------------

I am very sorry to hear the news about the death of professor  Wojciech Rowinski. He was a very good person and an excellent expert. I share my deepest symphaty and condolence with the family.

Warm regards, Danica Avsec
Director,Institute of the Republic of Slovenia for the Transplantation of Organs and Tissues

Czytaj więcej: Wspomnienia o Profesorze Rowińskim

Czytaj więcej: Kampania "Drugie życie"

 

Czytaj więcej: Podstawy pobierania narządów od dawców po niedowracalnym zatrzymaniu krążenia

List otwarty transplantologów i lekarzy innych specjalizacji w związku z cyklem publikacji zamieszczonych w czasopiśmie „Polonia Christiana” z lipca i sierpnia tego roku.

W 45., wakacyjnym numerze tego pisma zamieszczony został cykl 6 artykułów, które w sposób nieuprawniony i posługując się przewrotną argumentacją podważają sens działania współczesnej medycyny transplantacyjnej i stawiają ciężkie oskarżenia w stosunku do środowiska transplantologów. W Polsce medycyna transplantacyjna zaczęła się rozwijać od roku 1966, kiedy w ówczesnej Akademii Medycznej w Warszawie dokonano pierwszego udanego przeszczepienia nerki. Od tego czasu dokonano w Polsce ponad 27 tysięcy operacji przeszczepienia narządów i kilka tysięcy przeszczepień szpiku od dawców niespokrewnionych. Dzięki altruizmowi polskiego społeczeństwa, dzięki zmarłym i żywym dawcom godzącym się na pobranie od nich narządów czy szpiku, medycyna transplantacyjna może się rozwijać i ofiarować szansę na drugie życie osobom, dla których nie ma alternatywy leczenia, pomimo postępów w innych dziedzinach medycyny.

W Polsce żyje obecnie kilkanaście tysięcy osób, które dzięki przeszczepowi wróciły do aktywności rodzinnej, społecznej i zawodowej. Są to rzeczywiści beneficjenci medycyny transplantacyjnej, którzy żyją dzięki temu, co Św. Jan Paweł II w Encyklice Evangelium vitae określił, jako „krzewienie autentycznej kultury życia”, którą jest „oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei” (Evangelium vitae, 86).

Są wśród tych uratowanych od śmierci i choroby osób kobiety, które odzyskawszy zdrowie mogły urodzić dzieci, są ojcowie dbający o swoje rodziny, są profesjonaliści prowadzący działalność zawodową. Są wśród nich robotnicy, profesorowie, są osoby świeckie, ale także osoby duchowne i głęboko wierzące. Odwołując się do przewrotnej miejscami argumentacji autorzy wspomnianych artykułów sugerują, że polskie społeczeństwo, w tym dawcy i biorcy przeszczepów, stają się na co dzień ofiarami „lobby transplantacyjnego” – lekarzy, którzy jakoby sprzeniewierzają się zasadom moralności, etyki zawodowej i aktualnej wiedzy medycznej.

Nad takimi stwierdzeniami nie można przejść obojętnie i tym listem chcemy przeciwko temu stanowczo zaprotestować. Zaprzestanie uporczywych, bezskutecznych zabiegów medycznych w stosunku do osoby zmarłej, jest nie tylko uzasadnione medycznie, ale jest także moralnym nakazem. Służą temu kryteria pozwalające na rozpoznanie śmierci mózgu. Lekarze posługujący się tymi kryteriami, zaangażowani w pobieranie i przeszczepianie narządów, wypełniają swój lekarski obowiązek ratując życie oczekujących na przeszczepienie.

 

Czytaj więcej: List otwarty